fot. Ewa Ryczek
Każda godzina dzieli się na pewną liczbę sekund
A każda sekunda, na pewną liczbę ułamków
Świętym naprawdę jest ten, kto jest zdolny być w pełni obecny
W każdym ułamku sekundy (Budda)
Wyjazd do Bhutanu był dla mnie końcem, a zarazem początkiem. Rezygnując po kilkunastu latach z pracy dla korporacji, byłam tam bez kalendarza, telefonu, poczty mailowej, bez zegarka. Zanurzyłam się w Bhutanie, a on mnie ukołysał. Doświadczyłam Teraz. Poczułam Bezczas. Trwałam. Byłam.
Dzień wypełniały wciąż nowe widoki, mnóstwo kolorów, nowe smaki i nowe wzruszenia (nawet takie do łez). No i twarze!! Twarze ludzi, którzy mając jednego zęba uśmiechają się od ucha do ucha. Mają takie piękne zmarszczki mimiczne. Twarze, na których maluje się łagodność i spokój. Twarze na, których nie widać stresu.
Robiliśmy też zdjęcia!!!:))), pod okiem takiego faceta, co to niekłamaną pasję w sobie nosi. Dawał nam w kość, oj dawał 🙂 Patrzę na te zdjęcia co czas jakiś… żeby tego wszystkiego nie zapomnieć. Pobyliśmy w gromadzie z żywymi ludźmi (mam na myśli nas samych), którzy spotkali się bez zadań i interesów. Dla zabawy, uciechy i rozgrzania serc. (wszystkich Was kochani ściskam z całej siły, no chyba, żeby ktoś sobie nie życzy)
Wróciłam pełna spokoju. Odmieniona. Przekonana, że chcę zamienić szary korporacyjny żakiet, ze spódnicą lekko za kolana na zwiewną sukienkę z koralików, paciorków i kolorowych wstążek. Choćby na jakiś czas… Więcej się uśmiecham, głębiej oddycham, lepiej śpię.
Czego i Wam życzę
Ewa Ryczek – uczestnik wyjazdu
Czytaj również – Fotoekspedycja do Bhutanu – podziękowania
oraz Fotoekspedycja do Bhutanu – październik 2011
